Her seferinde iyice fark ediyorum ki hayatın daha çok başındayım. Keşkesiz bir hayatım olsun istemiştim ama keşkelerimle yaşayabilmek, onlarla mutlu olmayı başarmak bana aldığım nefesi değerli hissettiren asıl şeymiş. Bazen gitmesin dediklerimiz en gitmesi gerekenlermiş, yol vermek gerekiyormuş. Kendimi bir şeyler için suçlamaktan vazgeçtiğimde, sürekli kendime kızmayı bıraktığımda, hayatla savaşmaktan vazgeçip onunla beraber aktığımda yaşıyormuşum.
Benden her ne alıp götürürse götürsün.. Yine de "bana çok şey veren hayata teşekkür ederim !"
¡Gracias a la vida que me ha dado tanto!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder